bir aşka vuran güneş

bir oktay rifat şiiri...

öyle sevdalar vardır, biter biter başlar;
buruk tatlar vardır, ağızda sürüp giden;
bir aşka vuran güneş kolayca batmıyor.
yanıyor bin kollu şamdanı, tutuşuyor
ufkunuzda camları göksel konağının
ve bir yaz akşamı buhurdan gibi tüten
hanımellerinin morumsu buğusunda
bekliyor bahçenize dönük balkonunda
sarmaşık gülleri kokladıkça kırmızı
hüzünler, japonfenerleri arasında.
öyle günler var, öyle anlar, hiç bitmeyen!
nasıl bir ışık emmişler ki sevginizden
ansızın başka bir yüzle güzel, kopmuşlar
büyük irmak’tan, ayrı düşmüşler desteden
yağmışlar ilkyaz yağmurlarınca ve özlem
açmış yaban çiçeklerini tarlanızda.
ölümsüz günler onlar, bir hiçle beslenen;
zaman dışı güvercinler, uçma bilmeyen;
uzay ötesi ovalar, ayak değmemiş;
başka bir mevsim, başka bir dal, başka yemiş.


esrir kim bassa o toprağa ve kim tatsa
o yemişten. balla dolar testi, açılır
açılmayan kilit, çiçeğe durur badem
dolanır bilgelikle mutluluk yüreğe.
ak bir bulut bekler üstünüzde havada
kuşlar iner, devinme birden bitiverir
çıt çıkmaz evrenden. işte ortadasınız
havuz, ağaç, deniz, ne varsa size göre.
işte aydınlık size göre. kısarsınız
güneşi, gökyüzünü yakarsınız. neden
sonra, uzaklarda çektirilmiş bir resim
gibi kalır aklınızda, gölgeniz, duru
küçük bir bahçede susar gibi yaparak
karşılıklı gizemlere daldığınız gün.