üniversite bitirip is bulamamak

ilkolul,ortaokul,lise derken zorlu ve yıpratıcı bir senenin sonunda bu ülkenin onaylı bir üniversitesine girmişsinizdir. aileniz artık "hayatı kurtuldu" diye sevinmektedir. 4 yıl boyunca onların fedakarlığı sayesinde evinizden uzakta okursunuz. bu süre zarfında yabancı dilinizi geliştirirsiniz,kişisel gelişiminize önem veririsiniz,4 sene sonunda idealist fikirlerle dolu,kendine güvenen bir insan olarak eve dönersiniz. çevrenin hayranlık dolu bakışları,size vakfedilen "aklıbaşında,ciddi,akıllı"genç imajı popülaritenizi arttırır.
ilk iş başvurularınız istediğiniz sektörün istediğiniz kademesine olurken zaman geçip başvurularınıza cevap almamaya başlayınca bu durumun paniğiyle çerçeveyi genişletir başka iş kollarına yönelmeye başlarsınız. bunlardanda sonuç alamayıp, mezuniyetten beri geçen süre da arttıkça etrafın hayranlık dolu tavırları acıma/hayalkırıklığına dönüşür. bir süre sonra alakasız işler başvurursunuz. "yeterki bir yere girsem" mantığı iliklerinize kadar işler. idealizim,kendine güven ölmüştür. kendi yeteneklerinizden,eğitiminizden şüphe eder hale gelirsiniz.evden para almak çok ağır gelir. dışarı çıkmak istemezsiniz. arkadaşlarınız işe girmiş,kariyer hedeflemesi yapıyorlarken,hatta evlilik planlarına geçmişken siz daha hayatınızın bu aşaması içinde bocalamaktasınızdır. insanlar milyarlar şeklinde maaşlardan bahsederlerken siz 500-600 milyona fit olmuş durumdasınızdır. tüm bu bunalımlar içinde "keşke okumasaydım" diye hayıflanır. içinde bulunduğunuz şartlara lanet edersiniz.

(bkz: diplomayı manav dükkanına asmak)

(bkz: welcome to turkey)

üniversite enflasyonu yaşanan günümüzde ve ülkemizde artık şaşırtmayan, sıradanlaşmış durumdur.
sırf üniversite okumuş olmak için istemediği, sevmediği bir bölüm ya da fakülteden mezun olan öğrenciler kadar, sırf üniversite bitirdiği için mesleğine tepeden başlayacağı beklentisine giren insanların iş beğenmemesi de üniversiteli işsizlik oranını artırmaktadır.