kutsal değerler

insanin ugrunda canini hic tereddutsuz verebilecegi degerlerdir bunlar..aile, namus, onur ve dini inani$lari gibi.bu tur degerlere dil uzatmak kimsenin haddine degildir..bu tur degerlere dil uzatanlar ise ba$tan sorumlulugu kabul etmi$ ve ba$ina gelebileceklere razi olmu$ ki$ilerdir..

kendi inaçlarına nasıl sahip çıkıyorsan başkalarının inançlarınına da o kadar saygı duymalısın. bu sadece inanç ta dinde değil, hayatın her aşamasında uygulanması gereken bir durumdur.

(bkz: göreceli kavramlar bunlar yeğenim)

"güçlü bir dinî saygı uyandıran veya uyandırması gereken kabul görmüş; bozulmaması, dokunulmaması gereken, üstüne titrenilen değerlerdir. kutsal, felsefe de tanrı’ya adanmış olan, tanrısal olandır. kişilerin manevi yönden değer verdiği, koruduğu; dinî görüş ve inançlardan oluşmaktadır"

klasik kutsal anlayisi bu lakin bu yorum eksik ve yetersiz..cunku kutsal saygi uyandirir ama kendine dokunulmazlik kazandirmaz..tabu ve taassuptan ayrildigi nokta bu nuanstadir..bilim ve beseri mantik dokunmayi gerektirir..

benim kutsalima gelince bilimle mi dokunuyorlar bilimle mi bozmaya calisiyorlar buyursun denesinler ama yunus emre’nin sozunu unutmasinlar

ilim meclisine girdim, eyledim ilmi talep,
ilim geride kaldı, illa edeb, illa edeb!

kendi "kutsal degerler"ini gogun yedinci katina cikartirken, baskalarininkini cehennem atesinde yakmanin "etik" hak adidir.