sinir tanımayan doktorlar örgütü

kendilerini, içinde bulundukları hayattan kurtarmak için; savaş bölgeleri ve 3.dünya ülkelerindeki hasta ve yaralı insanlara yardım eden, hipokrata bağlı insanlar topluluğu

(bkz: acilin ben doktorum)

öğrenciyken gönülden destekçisi olduğum , bir gün mutlaka aralarına katılmayı hayal ettiğim ama zorunlu hizmetteyken eften püften şeyler yüzünden bile depresyona girebileceğimi farkedip benim neyime dediğim oluşumdur.

"dünyanın en büyük özel yardım organizasyonu "sınır tanımayan doktorlar", olağanüstü durumlarda olay yerine ilk varan ekipler arasında. sıtma, ebola gibi ölümcül hastalıklar, kosova’da iç savaş, ruanda’da katliam, çeçenistan, vietnam, nikaragua, lübnan, afganistan, etopya, timor gibi ateşin sönmediği ülkelerde ve marmara depremi gibi felaketlerde muhtaç insanlara yardım elini uzatan organizasyon, hümanist çalışmalarından dolayı 1999’da nobel barış ödülü aldı. özel girişimciler tarafından desteklenen organizasyon, 1968’de, nijerya’nın biafra bölgesinde yaşadıklarından etkilenen dr. kouchner öncülüğünde iki bağımsız doktor ve gazeteci grubu tarafından 20 aralık 1971’de paris’te kuruldu. misyonunu, din ve toplumsal ayırım yapmadan insanlığa yardım olarak açıklayan dr. kouchner "ne iyi ne de kötü ölü var. nerede ihtiyaç varsa oraya yardım edilmeli" demişti. dr. kouchner tarafından diplomatik suskunluğa karşı bir haykırış olarak görülen organizasyon, gerektiğinde söz konusu ülkenin hükümetinin izni olmadan görevini yerine getiriyor. çoğu kez bu görevlere çıkmayı başaran organizasyon, bu şekilde bürokratik engellere bağlı olan organizasyonlardan daha çabuk olay yerine varıyor. bugün 18 ülkede şubesi olan ve kriz bölgelerinde 20 bin yerli eleman dışında iki bin uluslararası doktor, hemşire, teknisyen, lojistik ve mali uzman barındırıyor, masraflarını özel bağışlardan karşılıyor. organizasyon, 20’sinde savaş devam eden 83 ülkede yardım ediyor."

diğer doktorlara göre bir hastadan beklentilerinin baya bir farklılık arzettiği hekim birliğidir.