hepimiz hayallerimizin kurbaniyiz

gönül yarası adlı filmde geçen bir cümle ama derin,sonu olmayan bir kuyu gibi.ilk izlediğimde bu cümleyi fark etmemiştim ama sonraları fark ettiğimde anlamları büyüdü.düşündüm.hayallerimi,hepimizi-gerçeği sayımız çok da değildi-gözlerimin önünden geçirdim.bir çay bahçesinde,kavak ağaçının altındaki masada,içerken çaylarımızı bahsini yapardık düşlerimizin.tek şekerli koyu demli ve çöplü çaylar ne güzeldi.siz ne güzeldiniz.esen rüzgar,öten kuşlar-yediğmiz simitin susamlarını yemeye gelirlerdi-ramazan abi ne güzeldi.siz ne iyi insanlardınız.bana iyi gelirdiniz.ara sıra uğrarım.şimdiler de değişti daha modern oldu çay bahçesi pardon cafe demeliydim.çayını içemedim.tadının kötülüğünden miydi,yoksa hatıralarımda canlanan günlerin boğazıma durmasından mı?hepimiz hayallerimizin kurbanıyız.nerdesiniz?nerdesin?nerdeyim?