kibirin kinin ciglıkları ve aci

o nun bagırısları ve iç kemirmeleridir bu

söyle diyordu:

-hey sen!hiç yoldaki insanlara bakmadın mı? ah ne acınası!ne kötü sesleri,ne iç gıcırtıcı,ne adice oyunları o cıkarcı köpeğin havlamaları seninde mideni bulandırmadı mı?
+yargılamalımıyım onları o hal de?
-ah hayır,sen hakim değilsin hakim benim!
su lafı duymadınmı hiç?
’’ayak takımı düşünmeye basladıgında her sey kaybedilir’’
ah platon demedimi’’insanca olan her sey fazlaca ciddiye alınmamalı’’
gecenlerde sunu duydum bir filozoftan’’insan tamamen zorunlu bir yaratık gecmiş ve geleceğin sonucu bu yüzden yaptığı hiçbir seyden sorumlu değildir’’
sen hala sorumlu bile tutulamaya bu zayıflara acımıyormusun?sence bilgili olanıyla bilgisiz olanı arasında fark var mı?
+olmalı,yok mu?
-ah sacmalama,erdemleri,kültürleri ve topluma uygun birer birey olmaları kimin umrunda!birer kayıplar hepsi nekadar içlerini bastırırlarsa okadar iyiler!bu onların ikiyüzlülükleri işte sonra ikiyüzlü olduktan sonra soylulukları kimin umrunda!
+ah senin sesin acı veriyor!! yeter artık sus!
-bu aynı zamanda dogrunun sesi ufaklık alısmaya calıs ve beni görmemezlikten gel,yoksa bu senin sonun olur ama sakın bir seyin de dogusu olur sanma!