vakit çabuk gecsin derken yaslandigini fark etmeme

bir hayalin gerçekleşmesini beklerken, bir an önce zaman geçsin, vakit dolsun, kavuşayım istersin. bir an önce lise bitsin, üniversiteyi kazanayım, üniversite bitsin de iş bulup rahatlayayım dersin.

genelde annelerde çok olur; çocuğum büyüyüp yürüse de beraber gezmeye çıksak.. oğlum bir an önce askerden gelse de yanımda olsa, kızımın okulu bi bitse...

ama hep bu uzaktaki hedefin gerçekleşmesi beklendiğinden, içinde bulunulan o anın tadı çıkarılamaz, es geçilir. beklenen an gelene kadar bir yaşam yaşanmaz, hep hayal edilen o an düşünüldüğü için içinde olunan zaman dilimi öylesine bir bekleme salonundaki boş oturuş modunda geçer. ancak hayale kavuşma günü geldiğinde kişi gerçekten yaşamaya başlayacaktır. hiç yaşanmadan ve değerlendirilmeden geçen o bekleme dönemi yüzünden, kişi zamanın nasıl geçtiğini fark etmez, ve bilincinin kendinde olmadığı o boş dönemden sonra aklı başına geldiğinde, kendine bi bakar ve yılların geçtiğini, yaşlandığını fark eder. istediğine ulaşır sonunda; ama yaşanmadan geçen zaman telafisiz bir kayıptır.

(bkz: hayat iki amaç arasinda çabalarken geçen zamandir)