her nasılsa yalnızsin

her nasılsa yalnızsın
bir giz gibi deliyor yüreğini
can sıkıntılarının burgusu
ve hep bir şeyler eksik gibi
bir şeyler bekler gibisin

yeni bozgunlar
yeni yenilgiler peşindesin
bir bozkır kuraklığına dönüşmüş için
oysa yalnız bir öpüştür
gurbeti türkülere dönüştüren

çoktandır su vermedin
çiçeklere ve yüreğinin çeliğine
zaman terkisine almış da öpücükleri
koşuyor sessizliğin ve yalnızlığın
iyotlu kıyılarına

bir yol ayrımı ki yanlışla doğru
hüzünlerle sevinçler kolkola
sen ki ey kalbim
yanlışları ve hüzünleri taşıdın
bunca zaman

taşıyamaz yüreğinin batık sandalı
bu yalnızlığı, bu can sıkıntılarını
yaşam gelincikler gibi beklerken seni
gecenin kapısını çalma
ey kalbim

(bkz: ahmet telli)