dünyanın bütün çiçekleri

ceyhun atuf kansu siiri... koy ogretmeni sefik sinig icin yazmistir.
’’bir siir ancak bu kadar guzel olur.’’ dedirtecek bir siir:

dunyanin butun cicekleri

"bana cicek getirin, dunyanin butun ciceklerini buraya getirin!"
koy ogretmeni sefik sinig’in son sozleri.

dunyanin butun ciceklerini diyorum
butun ciceklerini getirin buraya,
ogrencilerimi getirin, getirin buraya,
kaya diplerinde acmis cigdemlere benzer
butun koy cocuklarini getirin buraya,
son bir ders verecegim onlara,
son sarkimi soyleyecegim,
getirin, getirin...ve sonra olecegim.

dunyanin butun ciceklerini diyorum,
kir ve dag ciceklerini istiyorum,
kaderleri bana benzeyen,
yalnizlikta acarlar, kimse bilmez onlari
genis ovalarda kaybolur kokulari...
yurdumun sevgili ve adsiz cicekleri
hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin gorun beni,
topragi nasil orterseniz oylece ortun beni.

dunyanin butun ciceklerini diyorum,
afyon ovasinda acan hashas ciceklerini
bacimin suladigi feslegenleri,
koy ciceklerinin hepsini, hepsini,
avlularin pembe entarili hatmisini,
coban yastigini, peygamber cicegini de unutmayin,
aman isparta gullerini de unutmayin
hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.
getirin, dunyanin butun ciceklerini istiyorum.

dunyanin butun ciceklerini diyorum,
ben koy ogretmeniyim, bir bahcivanim,
ben bir bahce suluyordum, gonlumden,
kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden,
ne guller fiskirir cilelerimden,
kandir, hayattir, emektir benim gullerim,
korkmadim, korkmuyorum olumden,
siz cicek getirin yalniz, cicek getirin.

dunyanin butun ciceklerini diyorum,
baharda polatli kirlarinda acan,
guz geldi mi kopdagina gocen,
yorukler yaylasinda toroslarda eglesen,
mus ovasindan, agri eteginden,
gucenmesin butun yurt bahcelerinden
cicek getirin, cicek getirin, ortun beni,
egin turkulerinin icine gomun beni.

dunyanin butun ciceklerini diyorum,
en guzellerini saymadim ciceklerin,
cocuklari, ogrencileri istiyorum.
yalniz ve cileli hayatimin ciceklerini,
koy okullarinda acan, gizli ve sessiz,
o bakimsiz, ama kokusu essiz cicek.
kimse bilmeyecek, seni beni kimse bilmeyecek,
seni beni yalnizlik ortecek, yalnizlik ortecek.

dunyanin butun ciceklerini diyorum,
ben mezarsiz yasamayi diliyorum,
olmemek istiyorum, yasamak istiyorum,
yetistirdigim bahce yarida kalmasin,
tarumar olmasin istiyorum, perisan olmasin,
beni bilse bilse cicekler bilir, dostlarim,
nicin yasadigimi ben onlara soyledim,
ciceklerde acar benim gizli arzularim.

dunyanin butun ciceklerini diyorum,
okulun duvari coktu altinda kaldim,
ama ben dunya ustundeyim, toprakta,
yaz kis bir sey soyleyen toprakta,
cile cektim, yalniz kaldim, ama yasadim,
yurdumun ciceklenmesi icin daima yasadim,
bilir bunu bahceler, kayalar, koyler bilir.
simdi sustum, ortun beni, yatirin buraya,
dunyanin butun ciceklerini getirin buraya.

ceyhun atuf kansu

ortaokulda ezbere yirmi kez okuyup alkislandigim siir.

cok uzun bir siir olmasindan dolayi eger torenlerde okunuyorsa insana afakanlar bastiran bir siirdir. hakkaten oyle yani...

kucukken son kitasi yuzunden cok huzunlendigim siir.
ayrica mecazi anlamda bakmadiginiz surece duvarin altinda kalmasi garip bir durumdur acaba duvar mi cokmus deprem mi olmustur.

ilkokulda ezberim iyi olduğundan bana ezberletilen şiirdi. beni küçükken hüzünlendiren kıtası aklımda beliriverdi;

dunyanin butun ciceklerini diyorum,
okulun duvari coktu altinda kaldim,
ama ben dunya ustundeyim, toprakta,
yaz kis bir sey soyleyen toprakta,
cile cektim, yalniz kaldim, ama yasadim,
yurdumun ciceklenmesi icin daima yasadim,
bilir bunu bahceler, kayalar, koyler bilir.
simdi sustum, ortun beni, yatirin buraya,
dunyanin butun ciceklerini getirin buraya..