aşkın beni elden ele gezdirdi

bir asik veysel siiri.

askin beni elden ele gezdirdi
cok dolandim bulamadim esini
beni candan usandirdi bezdirdi
tuzlu imis yiyemedim asini

benim ile gezdin beni arattin
beraber oturup beraber yattin
turlu turlu gullerinden koklattin
asik ettin gule bulbul kusunu

altmis iki yildir seni ararim
tukendi sabrim yoktur kararim
daga tasa kurda kusa sorarim
kimse bilmez hikmetini isini

her millete birer yuzden gorundun
kendini sakladin sardin sarindin
bu dunyayi sen yarattin girindin
her nesnede gosterirsin naksini

gorenlere acik korlere gizli
kimine gorundun oruc namazli
veysel’e gorundun cilveli nazli
tutan birakir mi senin pesini.