bedia akartürk

cocuklugumuzdan bu yana dinledigimiz ender halk muzigi sanatcilarindan biri.

gayri dayanamam ben bu hasrete turkusunu muthis yorumlamis olan sanatci.

bugun televizyon makinasi’nda da gayet net $ekilde anla$ilmi$tir ki hala benim diyen turkucuyu cebinin astarinin di$ik arasindan cikartirda yoklugunun farkina bile varmaz.

ulan seneler ne yuzyillar ne, bu kadini hicbir $ey etkilemiyor, sesini zaman bile yenemiyor.cocuklugumda ki bedia akarturk ile bugunku bedia akarturk arasindaki tek farkin eskiye nazaran cok daha iyi oldugunu $u dakikalarda haciyatmaz isimli programda bir kere daha anliyorum, anliyorun, anladim evet.

hiç mi değişmez bir insan? şeklen değil bahsettiğim bu değişmeyiş ha... ruhen, insânen, seslen.

(tam otuz üç sene önce, bir abant gezimiz sırasında babam kasetini koymuştu vosvosun kasetçalarına, yol boyunca dinler kalmıştık; "tepsi tepsi fındıklar" şarkısı meşhur o zamanlar, o abant’a giden yolun üzerinde kütük depoları var hani, tam orada çalıveriyordu kar yağışı eşliğinde. biz, kız kardeşimle vosvos’un arka cam önündeki küçük bagaj içinde)

sesi de hâlâ aynı, neşesi de hâlâ yüzünde bedia akartürk’ün. bunca zaman geçmiş aradan, bir nota kaçır be kadın! "yok, olmaz!" diyor inadına o yıllara.

uzun ömürler versin yaşam sana.

sesinden bir ornek verelim kendisinin;

(bkz: zahidem)

http://tinyurl.com/kta5dno