ışıklarla oynamayın

basimi dondurup bakamiyorum
nasil kaldi gerilerde onca yil

karanlik bir gomuklugu duste gecmis gibiyim
tatmadigim bir ickiyi bir aksam
afrikasal bir torende icmis gibiyim
birdenbire kan yagmurlu bir bulut
birdenbire kan kokulu bir duman
saskinliktan gemileri yakmis gibiyim

isiklarla oynamayin/dedim ben size
yarari yok karanlikta surek avinin
dedim ben size
yanlis kalemlere kayar elleri yazicilarin
tutanaklar yanlis yazar
dedim ben size
karanligi az kullanin/kirliler kokar birgun
birgun yanar bu isiklar siritir suratlariniz
kirlilere siginmayin/dedim ben size
yarari yok oynasmanin torensel akliklarda
kacin kacabilirseniz uzak sulara
isiklarla oynamayin/dedim ben size

(bkz: hasan huseyin korkmazgil)

hasan hüseyin korkmazgil sanki o hep bahsedilen dünyayı yönettiğine inanılan düzene seslenmiştir bu şiirde, onları uyarmıştır. var mıdır? yok mudur? bilmediğimiz. dikkatlerimizi hayata yönlendiren bir üslupta hakimdir yazarın kaleminde, hatta bu şiirin en güzel özelliklerinden biri okuyucusuyla konuşuyor hissinde okunmasıdır.