olağanüstü hal donemi

isimsiz kahraman
aslinda bu konu hakkinda soylenmesi gereken cok sey var. aslinda bu konu hakkinda soylenmesi gereken hicbir sey yok...
cok degil bundan 10-15 yil oncesi olaganustu hal donemi; olagandisi olaylara olagan kalmaktan baska sucu bulunmayan binlerce insanin terore kurban verilisi... o donemde adini daha onceden bilmedigim bir memlekette mecburi olarak bulunmak zorunda kaldim; cocuktum ben de mi goreve cagrilmistim? gittik, ardimizdan dokulen sularin kurumama ihtimali vardi; belki gidip te donmemek vardi…
gittik;adini bilmedigimiz daglardan gectik. otobuslerin tarandigi, kahirlarla dualarin birbirine karistigi yollar gezdik. sular kurudu geri geldik. babamin kimligiyle birlikte sakladigi silahtan mi care umacaktik, yoksa sagsalim gelince kesecegimiz adaklardan mi? hangisi dondurdu bizi, bilinmez.
sonralari anlamini ogrendigim bir oyun bile oynayacaktik; siki siki tembihlendik; sorarlarsa babam artik polis degil isciydi. beklenenlerin hicbiri olmadi, belki biz sansli olanlardandik. ama bir cocugun babasinin olme ihtimaliyle yasadigi saatlerin hesabini kimse vermedi. ve o ihtimalin gercek olmasiyla yikilan cocuklara da meme verilmedi; aglamislardi halbuki..
bu gidip gelmenin arasinda hic unutmayacagim anlar oldu.. turklerin azinlik bile sayilalabilecegi bir memleketteydik; cocuktuk bilemezdik kurtlere attigimiz taslarin sebebini. belki de hic tanimadigimiz halde cenazesinde agladigimiz, geriye fotokopiyle cogaltilmis vesikaliklarla birlikte belki 2 belki 3 cocuk bir kadin birakan sehitlerin acisini cikarmak isterdik...
ama bilemezdik dogrusunun ne oldugunu ogretilmedikce.. bize dusman diye tanitilan kurtlerle aramizda duvarlar vardi. ve o zamanlar ogrendigimiz bir turku; hepimiz kardestik. belki cogunuza fazlaca arabesk kokacak ama bizim icin cokca anlami vardi. o zamanlar aradaki duvarlari yikacak turden turkulere ihtiyac vardi.. bir yanda nefret; bir yanda kardeslik. cocuktuk kardesligi sectik..
geride duvarlari kursunlanmis evlerimiz, geride ustumuze yildiz niyetine yagan mermilerle artik yabanci olmadigimiz isiklari sondurup yere yattigimiz gecelerimiz kaldi. hepsinden acisi geride bir suru aglayan cocuk anne es kaldi. geride besiklerin ici de basi da bos kaldi...
cabuk unutuldu ama boyleyken boyleydi iste.

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol