fena halde leman

attila ilhan’in ben klasik roman da yazarim deyip yazdigi leman korkut’tun hayatini anlattigi roman.

fena halde ilhan, fena halde ben, fena halde biz. okunmadıysa okunmaya kalkışılmaması gereken bir kitap. ruhunu kurtarmaya bakmalı insan...

’’sen dediğime kulak ver, kendimizden başkasını sevemiyoruz. sevdiğimiz, şahsiyetimizin dışlaştırılmış, bir başkasının üzerinde somutlaştırılmış hayali. o başkası da kendisini üçüncü bir şahıs üzerinde dışlaştırır, somutlaştırır: arada ahenk kurulamaz. nasıl kurulsun, sevdiğimizle sandığımız farklı...

muvaffak bir çift, yalnızlığa tahammülü yüksek iki insan manasını taşır. çift demek, yan yana iki yalnızlık demek, beraber bile olamamış, kesişmesi bile zor! onun için böyle bir hayatı, içine girip kurbanı olmadan yaşayacaksın, yani uzaktan...

uzaktan, soyut, hemen hemen yok bir şahsı sevmekten güzelini tasavvur edemiyorum.

yakında olmayan sevgili tahayyülde yaşatılır, hayalde yaşatmak az evvel açıkladığım kaideye uygun olarak, onu kendine benzetmektir. yanında bulunmayacağından, o buna ne itiraz edebilir, ne müdahale. sevdiğini, hayalinde değiştirdikçe, kendine benzettikçe daha çok seversin, böylece denge korunmuş olur.

sevmek! sevmek esasında alıp başını gitmektir, sevgiliden uzaklaşan mutlak aşka yaklaşır, sevdiğini gönlünde kendi bildiğince yeniden yaratarak...’’

-----------------------------spoiler----------------------------:

oysa işe başlarken ekrem’ in herkesinki gibi basit ve namuslu bir ilkeden yola çıktığına eminim. isterse öz annesi olsun, başkasının desteğini gereksinmeden, yalnızca öz olanaklarıyla, saygıya değer, yani varsıl ve rahat bir hayata kavuşmak! nasıl oldu da paranın insanlık dışı çarkına kapılıp, o da tıkır tıkır işleyen, verimli fakat duygusuz bir çarka dönüştü? açıklayabilen beri gelsin. (sayfa 63)

-----------------------------spoiler----------------------------