ölüme gazel

ne kotu bir dunya bu; sevgisiz, acimasiz
yasarken dolu dizgin, oluvermek apansiz

sen, en guzel yerinde olsan bile yasamin
alirlar, gotururler bir yerlere zamansiz

butun o sevdiklerin, dostlarin, yakinlarin
koyup giderler seni orada yapayalniz

calkalanir gidersin kapkara bir boslukta
ne sevinc, ne de keder; artik her sey anlamsiz

hakkin yok usumeye, aglamaya, gulmeye
unutma! olusun sen, bos bir kalipsin cansiz

her sey geride kaldi, ne sandin yalan dunya
gordugun gibi iste; bir olum var yalansiz.

(bkz: umit yasar oguzcan)