antik kent

nefis bir murathan mungan klasigi siir.

mutlu gunlerimizdi...
deniz tuzu,dovme gul
yanik tarcin gibiydik
ruzgarin saclarimizi taradigi yamaclarda
ikimizden bir bayrak
dalgalanirdi
birbirine bakan
tarihin ve otlarin
arasinda
adi yoktu yasadigimiz seyin
bir bosluk bile degildi bu
onca boslugun icinde
yontulmamis birkac harf
taslar kadar tarihe kefil
gunler gibi dusunulmeden akip giden
otlarin golgesindeki gece kadar derin
ay isigiydi her seyi sessizce butunleyen

bir donus biletiyle kirildi gece
kirildi mevsim
kalakaldik
birbirine bakan sunaklarda
zehiri giz olan otlar boyverdi
kirik heykel parcalari dagilmis ten
zaman tarihe geri cekildi
kalintilari ne kadar ipucuysa bir antik kentin
o kadar biliyoruz nedenlerini ve sonuclarini
ayrilinca adini ask koydugumuz o seyin.

antik caglarda kurulan sitelere bugun verilen isim.