giderken

bilerek mi yanina
almadin giderken
basinin yastikta
biraktigi
cukuru

guveniyordum
oysa ben sevgimize
vapur iskelesi
ya da tren istasyonundaki
saatin dogrulugu kadar

beni senin gibi
bir de annem terk etmisti
ki gobegimde durur
onun yoklugundan
bana kalan
cukur

(bkz: sunay akin)

gittiğinin farkında olmak ister insan. öyle zamanlar olur ki gittiğimizi biz bile bilmeyiz. sonra ah bir hoşçakal deseydim demek kötüdür..

eğer hiç dönmeyeceksen ya da dönme ve bir daha görüşme ihtimali düşük ya da uzun vadeli ise sanki gitmiyormuş gibi ayrılırmalıdır yani vedalaşmadan arkana bir kez bile dönüp bakmadan ya da el sallamadan yoksa yüreğini gittiğin yerde bırakırsın,hiç gidemez,hiç ayrılamazsın ki...