progressive rock

basarili tek girisimcisinin dream theater oldugunu dusundugum muzik turudur. bunu dusunmem de kendi alanlarinda asmis adamlarin kalkip da rock dedigimiz olayi progressive yapmaya kalkmalarindandir. pixies gibi bisiler yapip peslerine adam takmak, yeni bi akima oncu olmak ayri dt gibi calinmasi mumkun ama sadece o adamlarin yaratabilecekleri biseyler yapmak ayridir. kural disina cikmak deneysellige gitmek iste bu adamlari birer canavar haline getirir.

pink floyd demek bu grubu tanimlamak icin yeter herhalde. diger rock turlerine gore daha senfonik ve daha melodiktir... icinde jazz ogelerini barindirir ve rock’in jazz’a en yakin komsulugudur... 70’li yillarda altin cagini yasayan progressive rock hala cok buyuk kitleler tarafindan dinlenmekte ve takip edilmektedir... ve dunyada bircok ulkede bir cok grup cikmistir...

bazi kisiler tarafindan cok fazla ’ogrenilmis, egitimi alinmis’ olmakla suclanan bir rock turudur. kalpten calinmadigi zaman sikinti yaratabilir. classic rock ve blues’dan dogmus olmasinin getirdigi guc, ve etkili muzik her notada belli olmaktadir. belli bir yas ve olgunluktan once dinlememek gerekir, zamanla anlasilir, etkilenilir, hayran olunulur.