solgün bir dokununca

coklarindan dusuyor da bunca
gormuyor gelip gecenler
egilip aliyorum
solgun bir gul oluyor dokununca.

ya buyuk sehirlerin birinde
geziniyor kalabalik duraklarda
ya yurdun uzak bir yerinde
kahve, otel kosesinde
nereye gitse bu aksam vakti
ellerini ceplerine sokuyor
sigaralar, kâgitlar
arasindan kayiyor usulca
egilip aliyorum, kimse olmuyor
solgun bir gul oluyor dokununca.

ya da yalniz bir kizin
sildigi dudak boyasinda
esiginde yine yorgun gecenin
basini yastiklara koyunca.

kimi de gun ortasi yanima sokuluyor
en cok guz aylari ve yagmur yaginca
alcalir ya bir bulut, o huzun bulutunda.
uzanip aliyorum kimse olmuyor
solgun bir gul oluyor dokununca.

ellerde, dudaklarda, issiz yazilarda
aksamlara gerili aglara takiliyor
yarali hayvanlar gibi soluyor
bunaliyor, kacip gitmek istiyor
yollar, ya da anilar boyunca.

alip alip geliyorum, uyumuyor butun gece
kimildiyor karanlikta ne zaman dokunsam
solgun bir gul oluyor dokununca.

(bkz: behcet necatigil)