ermenice

klasik ermenice, orta ermenice, ve yeni ermenice olarak uc caga ayrilir; klasik ermenice (yerli dilde krapar), cok daha eski olmasina karsin, ilk yazili aniti ancak 5. yuzyildan kalmadir; kendine ozgu bir alfebesi vardir. klasik edebiyat dilidir gunumuzde klise ve bilim dili olarak kullanilir. orta ermenice (yerli dilde micin hayeren) 15. yuzyilda baslar ve 17. yuzyila kadar devam eder. klikya-ermeni devleti belgeleriyle taninmis olup ikinci bir ses degisikligine ugramistir. yeni ermenice (yerli dilde askharapar) iki gruptan olusup cesitli lehcelerden meydana gelmistir. dogu ermenice (ermenistan, iran, hindistan ve uzak dogu) ve bati ermenice (turkiye, yakin dogu, avrupa, afrika, amerika ve avusturalya’ya goc eden ermeniler)’dir, dogu ermenice, ermenistan cumhuriyeti’nin resmi dili olarak kabul edilmistir.

ermenistan’da konuşulan ile dünya üzerinde konuşulan arasında epey farklar olan dil. yaklaşık 80 yıllık sovyet etkisinden sonra ermenistan’daki ermenicede epey rusça sözcükler bulunmakta ve yurt dışındaki ermeniler ermenistan ermenileriyle anlaşmakta bazen zorluk çekmektelermiş.

(bkz: türkçe den diğer dillere geçen sözcük sayısı).