kendi düşen ağlamaz

bunyenin uyarilara kulak asmadan bildigi yolda ilerlemesi ve akabinde basina gelenlere uzulmeye kalkmasi halinde uyarici kisi tarafindan soylenen kelime obegi.

ozellikle yere dustugum zamanlarda babam tarafindan soylenen ve bu sebeple hep gercekten fiziksel dususlerin kast edildigini zannedip uzun yillar yanlis anladigim cumle. daha gozlerim dolmaya baslarken babam bunu soylerdi ve ben aglayamadan kalkardim yerden..

(bkz: kendi düşleyen ağlamaz)

ister biri itsin ister salak salak yürürken ayakları birbirine dolanıp düşsün herkesin ağlama hakkı vardır; fakat kendi düşenin başkasına "ben düştüm! ah nasıl düştüm?, vah nasıl düştüm?, ben bu hallere düşecek adam mıydım? " deme hakkı yoktur. işte kendi düşen ağlamaz böyle birşeydir.

(bkz: kendi dusenin aglamasi)

kendi düşen ağlamasın demek istiyor şair orada.

bencilliğin kalesi bir laftır
başka bir anlamı standart yaşa, seçimlerini toplumun seçimlerine göre şekillendir, kendi seçimlerinin sonucu başına birşey gelirse umurumda olmaz.
e o zaman siktirgit güzel kardeşim ya seçimlerimin sonucu çok iyi olsaydı ? o zaman bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyliyim mi diyecektin ?