mübadil

mübadele sonucu başkasının yerine getirilmiş olan kimse.

arapça menşeli sözcük.

arapça bedel sözcüğünden türetilmiştir.
arapça mezidünfih mastarlardan "müfâ'il" bâbından gelir.

çeşitli tarihi sözlüklerde mübadele olunmuş, başkasının yerine getirilmiş, bir şeye bedel tutulmuş, anlamlarıyla yer alır.

mübadele, bedel sözcükleriyle müştaktır.

Cümle içinde kullanalım o zaman: "Odanın önünden geçerken içeriden bir ses: Bu alemde mübadilim yok, diyordu.