çocukların bakkala ekmek almaya yollanamadığı ülke

bugun gorduk ki burasi ne afganistan, en etiyopya, ne filistin ne de suriye. burasi bildigin türkiye, kendi ülken.

berkin elvan 14 ya$inda, sadece 14 ya$inda minicik bir cocuktu. sabah kahvaltiya oturacaklardi ve 14 ya$inda minicik ama aslan gibi bir delikanli olarak evin ali$veri$ini yapmak onun goreviydi. bakkala dogru yola koyuldu. ekmek alacakti. sadece ekmek alacakti lan, ba$ka bir amaci yoktu. ne direni$ciydi, ne ba$kaldiran, ne terorist. hukumetin politikalarina direnen biri degildi, henuz 14 ya$indaydi. o andaki tek sorunu ekmek alip eve donmekti.

donemedi.

kafasina yedigi bir gaz bombasi fi$egi ile oracikta yere yigildi 14 ya$indaki minicik ama aslan gibi delikanli. gaz bombasi fi$eginin davet ettigi azraile tam 269 gun nanik yapti ama olmadi.

i$te diyecegim o dur ki bu ulkedir o cocuklarin bakkala ekmek almaya yollanamadigi ulke. yollanirsa sonuc korkutucu olabiliyor cunku.

bak eger ba$tan ba$lamadiysan burada da yazayim, o ulke afganistan degil, suriye degil, irak degil, filistin degil. o ulke türkiye, senin ülken.

aslında hep vardı bu "başına bir iş gelir" telaşı .
memleket türkiyeyse kızı erkeği yoktu . taciz de olurdu tecavüzde . araba da çarpardı kavga da edilirdi arkadaşlarla
ama polisler ellerini minicik ellerle kana bulamazdı.
polisler katil yakalardi , öyle bilirdik. polisler hırsızlara kelepçe takan kahraman amcalardı, bir şey olursa onlara sığınırdık.
gel zaman git zaman değişen şeyin "başına iş gelir"ler olduğunu gösterdi zaman , ne yazık!
henüz vakit televizyon başında memoliyle sevdiklerimizde kalsaydı keşke. polis olmak isteseydi çoucuklarımız , cani yada katil değil !