en son ölüm gelir yine de erken derler

ölüm, insan için hem yadsınamaz bir gerçek, hem de onun huzurunu kaçıran bir karabasan... hangi inançtan, hangi dinden, hangi mezhepten beslenirse beslensin; ölüm, akıl için kabullenmesi zor olandır. bu yüzdendir, hangi inançtan olursa olsun sevdiklerinin ölümünü kabullenememe... ve bu yüzdendir her ölümü "erken" görme.

ölüm, kapımızı en son çalan, geleceği bilinen fakat istenmeyen soğuk bir misafir... hani "tanrı misafiri" derler ya... kimine göre varlık ile yokluk arasında bir perde... kimine göre, gerçek yaşamın davetçisi... kimine göre, düşünülmemesi gereken bir belâ! artık hangisi hoşuna giderse...

yaratıcının varlığını kabullenen ya da onu reddeden olsanız da fark etmez... yaratıcıyı inkar edebilirsiniz, peki ya ölümü?

ve bu söz, mevlana celaleddin-i rumî’ye atfedilen bir söz...