öldü sanılan karakterin hiiyt sesi ile kalkması

bir dizi du$un;

dizi karakteri sevilen birisi, boyle alip koynumuza sokasimiz geliyor, oyle birisi. sonra bir $ey oluyor artik her ne oluyorsa, kimi geli$meler ya$aniyor dizinin sezon finalinde ve dizi karakteri olan kahramanimiz ya kanlar icinde ya da kansiz bir $ekilde yere yigiliyor ve izleyici tarafindan kesin öldü gozu ile bakilarak icin icin agitlar yakiliyor, dizi bitiyor.

aylar geciyor aradan, diger sezonun ba$kamasi bekleniyor ve beklenen gun geliyor catiyor. onceki sezonun final bolumundeki sahne ile ekran aydinlaniyor. dizi karakteri olan kahramanimiz kanli ya da kansiz bir $ekilde yerde yatiyor. o gunku icten ice ya$adigimiz aci yeniden alevleniyor icerimizde, amina koyayim bu dunyanin adaletinin, sana da yapilir miydi bu ya diyoruz bir yandan, diger yandan da biskuvitimizi cayimiza batirarak(nefret ederim bu hareketten, sevenden de nefret ederim acik konu$ayim) agzimiza atiyoruz.

birden..

lan o da ne, karakterimizin agzindan cikmasi olanaksiz bir "hiiiyt" sesi ile karakterimiz ba$ini yerden kaldiriyor. hani kalp krizi gecirmi$, kalbi bir sure durmu$ da sonra yeniden cali$maya ba$lami$ da oksijensizlikten ami gotu dagitmi$casina bir ses bir tepki. sevincimizden ne yapacagimizi $a$irip caya bir yerine iki biskuvi banarak bu $ap$ahane olayi kutluyoruz sessizce.

lan zaten bunu ba$tan du$unsek ya, o karakter olmez ki olm? o karakter olse zaten dizi olmaz. kurtlar vadisi pusu’da polat elmadar’i, smallville’de clark kent’i, behzat ç’de behzat’i oldurebilir misin? bu da ayni hesap i$te. akilli olanlarimiz zaten bunu biliyorlardir ta final sezonunda, o yuzden onlar caya biskuvi banmaz misal, ellerini e$ofmanlarinin biraz icine sokarak karakterin ayilmasini beklerler, cunku onlar akillidir. ben ve turevim mallar da karakter ayilinca ayni sesi yani "hiiiyt" sesini gotumuzden soluyarak cikartiriz misal.

mnidmniirkniskimofof hitabi ile kar$ilanabilir kendisi.