22 haziran 2010 halkalı da askeri otobüste patlama olayinda orospu cocukları tarafindan katledilen 17 ya$indaki guzel kiz. tek sucu asker kizi olmakti ama babasinin meslegini secebilme hakki yoktu, sirf bu yuzden can verdi.
buse sarıyağ
hisar, kuruçeşme, sahil boylu mu?
arnavutköylü mü,
ortaköylü mü?
kız sen istanbul’un
neresindensin...
emirgan, bebek, aşiyanlı mı?
sarıyer, tarabya, istinyeli mi?
yeşilyurt, florya,
bakırköylü mü?
kız sen istanbul’un
neresindensin...
erenköy, kadıköy,
üsküdar’dan mı?
esentepe, yıldız,
beşiktaş’tan mı?
buseciğim...
sen istanbul’un neresindensin?
halkalı’da oturuyordu buse...
yarımburgaz mahallesi’ndeki bosphorus city’nin önündeki tarlalardan kimsesizler mezarlığı’na çıkmıştı ki, lağımı geç altınşehir’dir, bomba patladı.
(altınşehir’in adı hem altın, hem şehir ama, bildiğin mezra... sokakta bulunan sahipsiz cesetleri gömerler kimsesizler mezarlığı’na... yapayalnız binlerce insan vardır, türkiye’nin en kalabalık şehri istanbul’da... mezarlık manzaralı bosphorus ise, 1 milyon dolara.)
görüldüğü gibi, buseciğimin ikametgâh durumu uymuyor o şarkıya... güya istanbul’da yaşıyordu ama, yoktu o satırlarda... çünkü, şarkılarımızdaki romantizm yok artık istanbul’da.
milyonerle zilyonerin kıç kıça, azınlığın isviçre gibi, çoğunluğun afganistan gibi yaşadığı, insanların gülümsemediği, birbirine selam vermediği, komşusunu tanımadığı, örgütlerin cirit attığı, yuvalandığı, kim kime dum duma, vahşi bir şehir burası... rant yağmasıyla, oy avcılığıyla servet kazanırken insanlığını kaybeden; ülkenin öbür ucu yanarken, şehit tabutları yağarken, ee-eh bana ne diye, eğlenceye doludizgin devam eden... gazi mahallesi’nde, okmeydanı’nda ümraniye’de atılan molotofları, sanki başka ülkedeymiş gibi televizyondan seyreden... ilelebet böyle yaşamaya devam edebileceğini zanneden, yabancılaşmış bir şehir.
buseciğim, milattır...
türkiye’nin en zengin şehrinde, çavuş babasının maaşı yetmediği için dershaneye gidemeyen, ücretsiz mehmetçik dershanesi’ne gitmeye çalışırken hayatını kaybeden buseciğim.
umursamazlığın kaçınılmaz sonucu olarak, çok uzakta zannedilen terör artık buradadır... ve, bir tatlı huzur çok uzaktır artık istanbul’a.
arnavutköylü mü,
ortaköylü mü?
kız sen istanbul’un
neresindensin...
emirgan, bebek, aşiyanlı mı?
sarıyer, tarabya, istinyeli mi?
yeşilyurt, florya,
bakırköylü mü?
kız sen istanbul’un
neresindensin...
erenköy, kadıköy,
üsküdar’dan mı?
esentepe, yıldız,
beşiktaş’tan mı?
buseciğim...
sen istanbul’un neresindensin?
halkalı’da oturuyordu buse...
yarımburgaz mahallesi’ndeki bosphorus city’nin önündeki tarlalardan kimsesizler mezarlığı’na çıkmıştı ki, lağımı geç altınşehir’dir, bomba patladı.
(altınşehir’in adı hem altın, hem şehir ama, bildiğin mezra... sokakta bulunan sahipsiz cesetleri gömerler kimsesizler mezarlığı’na... yapayalnız binlerce insan vardır, türkiye’nin en kalabalık şehri istanbul’da... mezarlık manzaralı bosphorus ise, 1 milyon dolara.)
görüldüğü gibi, buseciğimin ikametgâh durumu uymuyor o şarkıya... güya istanbul’da yaşıyordu ama, yoktu o satırlarda... çünkü, şarkılarımızdaki romantizm yok artık istanbul’da.
milyonerle zilyonerin kıç kıça, azınlığın isviçre gibi, çoğunluğun afganistan gibi yaşadığı, insanların gülümsemediği, birbirine selam vermediği, komşusunu tanımadığı, örgütlerin cirit attığı, yuvalandığı, kim kime dum duma, vahşi bir şehir burası... rant yağmasıyla, oy avcılığıyla servet kazanırken insanlığını kaybeden; ülkenin öbür ucu yanarken, şehit tabutları yağarken, ee-eh bana ne diye, eğlenceye doludizgin devam eden... gazi mahallesi’nde, okmeydanı’nda ümraniye’de atılan molotofları, sanki başka ülkedeymiş gibi televizyondan seyreden... ilelebet böyle yaşamaya devam edebileceğini zanneden, yabancılaşmış bir şehir.
buseciğim, milattır...
türkiye’nin en zengin şehrinde, çavuş babasının maaşı yetmediği için dershaneye gidemeyen, ücretsiz mehmetçik dershanesi’ne gitmeye çalışırken hayatını kaybeden buseciğim.
umursamazlığın kaçınılmaz sonucu olarak, çok uzakta zannedilen terör artık buradadır... ve, bir tatlı huzur çok uzaktır artık istanbul’a.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?