mesnevi 221 230

221. sen “bize o padişahın huzuruna varmaya izin yoktur” deme. kerim olan kişilere, hiçbir iş güç değildir.

(kuyumcuyu öldürme ve zehirlemenin tanrı emriyle olup padişahın isteğiyle olmadığı)

222. o adamın, hekimin eliyle öldürülmesi, ne ümit içindi ne korkudan dolayı.
223. tanrının emri ve ilhamı gelmedikçe hekim, onu padişahın hatırı için öldürmedi.
224. hızır’ın o çocuğun boğazını kesmesindeki sırrı halkın avam kısmı anlayamaz.
225. tanrı tarafından vahiy ve cevaba nail olan kişi her ne buyurursa o buyruk, doğrunun ta kendisidir.
226. can bağışlayan kişi öldürse de caizdir. o, nâibdir eli tanrı elidir.
227. ismail gibi onun önüne baş koy. kılıcının önünde sevinerek, gülerek can ver.
228. ki ahmed’in pâk canı, ahad’la nasıl ebediyse senin canın da ebede kadar sevinçli ve gülümser bir halde kalsın.
229. âşıklar, ferah kadehini, güzellerin elleri ile öldürdükleri vakit içerler.
230. padişah o kanı şehvet uğruna dökmedi. suizanda bulunma, münakaşayı bırak!

devamı için:

(bkz: mesnevi 231 240)