şehirler arası otobüsleri

koskocaman, son derece luks ve rahat otobuslerdir. eskiden daha iyiydi ama sigara falan icilebiliyordu. sigara icilmeyen otobuslerle aram yok benim. muavinlerine hastayim ama bu otobuslerin, cok kibarlar, cok cali$kanlar. en az 12 senedir binmi$ligim yok o ayri.

(bkz: kamil koç)

bazılarının kablosuz interneti, her koltuğunda televizyonu, çayı, kahvesi, meşrubatı, keki, boğaçası vs. bilimum servisi ve yaz aylarında dondurması vardır. hatta ramazan’da iftar vaktinde hazır bardak çorba da vermişti bir firma.

(bkz: sehirler arasi yolculuk )

(bkz: metro turizm)
(bkz: nilüfer turizm)

kapıdan inmek için düğmeye basmanıza gerek yoktur bunlarda. sırf bu sebeple okula bunlarla gidip gelirim.

özellikle torosların virajlarında hiçbir şey kar etmezken vcd den izlenen bir film mide bulantınızı unutturabilirdi; maskeli beşler serisi ya da kutsal damacanalar henüz çekilmemiş olsa idi.

her hafta binmekten artik kusacagim, pislikten gecilmeyen ( ulusoy dahi), isletmecilerinin skimsonik insanlar oldugu otobuslerden usandim.
seve seve olmasa da binmeye devam.
en azindan basliklardaki beyaz kumas parcalarini gunde bir degistirin aq.