halime tercümandım

can yücel’in şiiri.

sözümona insandım
hamsiydim buğulandım
koynumdaki hatunu
havva anamız sandım

beyazıt kulesiydim
hem kumkapıdaki yangın
arap itfaiyeciynen
kendi derdime yandım

pir sultandım abdaldım
düz rakıya dadandım
çekip çekip kafayı
anacığımı andım

banazdaydı bazlamam
ve radyodaki reklam
yaşamı yandaş sayıp
bana bir ekmek bandım

arşa vardı feryadım
firazda kör kadıydım
kararsızlıktan cayıp
katlime karar aldım

gül benizli isyanım
eksi çıktıkça kanım
arta durdu bicanım
ben ölsem ölsem bile

dipdiri o sol yanım