benim kararım

nutuk’tan...

efendiler, ben bu kararların hiçbirinde isabet görmedim. çünkü bu kararların dayandığı bütün deliller ve mantıklar çürüktü, temelsizdi. gerçekte, içinde bulunduğumuz o tarihte, osmanlı devleti’nin temelleri çökmüş, ömrü tamamlanmıştı.

osmanlı memleketleri tamamen parçalanmıştı. ortada bir avuç türk’ün barındığı bir ata yurdu kalmıştı.

son mesele bunun da taksimini sağlamaya çalışmaktan ibaretti. osmanlı devleti, onun istiklâli, padişah, halife, hükûmet, bunların hepsi anlamı kalmamış birtakım boş sözlerden ibaretti.

neyin ve kimin dokunulmazlığı için kimden ne gibi yardım sağlanmak isteniyordu?

o halde ciddî ve gerçek karar ne olabilirdi?

efendiler, bu durum karşısında bir tek karar vardı. o da milli hâkimiyete dayanan, kayıtsız şartsız, bağımsız yeni bir türk devleti kurmak!

işte, daha istanbul’dan çıkmadan önce düşündüğümüz ve samsun’da anadolu topraklarına ayak basar basmaz uygulanmasına başladığımız karar, bu karar olmuştur.

devamı için:

(bkz: ya istiklal ya ölüm)