yokluğumun resmi

ugur isilak siiri.

attigim her adim benden uzakta
bastigim her yerde yokmusum meger
cirprnirken ’ben’ denilen tuzakta
’ben’ bana saplanan okmusum meger...

aklim kumsal iken, ben toz paresi
ciktikca yuksege alcalir oldum
dusundum derdimin nedir caresi
susarak konusmak, sonunda buldum...

esrarli vuslata bir adim kala
hasretin vecdiyle, ben kement attim
yurekte bogulmak ne guzel bela
battikca kurtuldum, ciktikca battim...

gorunmez cevheri buldum diyerek
korlugu kor ettim, deli bir tasla
bilmeyi bilmeden, bildim diyerek
boslugu doldurdum, dolu bir bosla...

nasillarin sebebini sorarken
sualimi cevapladim ’nicin’de
coklugumda yoklugumu ararken
yalniz kaldim yiginlarin icinde...

satir satir boldu beni heceler
her kirkimi, kirka yardim savustum
boslugumu kucakladi geceler
sessizlikte, gurultuyle bogustum...

var’da yoku, haykirirken her seda
aklim ki, aklimi basimdan aldi
o’na gidiyorum, bana elveda
sonsuz olan sona, bir nefes kaldi..