duman şarkılarındaki yalnızlık temasi

apaçık ortada olan ve duman grubunun bir çok şarkısında işlediği temadır ’yalnızlık’. yalnızlık paylaşılmaz , yanıbaşımdan , belki alışman lazım gibi şarkılarda özellikle vurgulanandır.

kovaladım sevdiğimi
yanı başımdan
her yanımdan

ve

yalniz mi kaldin?
bir tek sen mi varsin?
yalniz mi kaldin?
belki alisman lazim
belki alisman lazim yalnizliga
belki katlanman lazim...

ve

uzak dur yakinima
bu mesafe beni bozar
kimseler yanasmasin
yalnizlik paylasilmaz

80 jenerasyonun belkide en gerçekçi örneğidir duman bana göre. eserlerde hep bir çıkmaz, grubun adı bile esasında açmaz. 80 kuşağının kendisi işte, yarınından umutsuz, geleceği karanlık, kendini akışa kaptırmış, kendine yabancılaşmış, salıvermiş. bununla birlikte tabi ki yalnızlaşmış, yavanlaşmış. ilişkilerde hep bir yağsız peynir tadı, tartışmalar olmuş sidik yarışı. eylül’ün ezip geçtiği, insan ilişkilerini nakde çevirdiği hazin bir türkiye’de, elbette yalnızlık kaçınılmaz. belki gerçekten de "belki alışman lazım". yalnızlığı artık kanıksamaya başladık ne yazık ki. belki de "bir yerlerde beni anlayacak birileri nefes alıyordur" umududur bu son çırpınışlarımızın sebebi, sebepsiz, hala yaşamaya çalışmamızın sebebi.

bildiğimiz gibi şarkıların sözlerini kaan tangöze yazmaktadır. kendisi çok sevdiği sevgilisinin intihar etmesinden sonra doğal olarak yalnız kalmıştır. duman şarkılarında sıkça işlenen yalnızlık temasının nedeni budur.