gönüllü askerlik

(bkz: yumurta göte dayanınca aklı başına gelmek)
vs.
(bkz: bazı şeyleri ancak yaşayınca idrak etmek)

aradaki fark şöyledir ki; şahsen sivilde çoğu kimse gibi ben de ölen ölür kalan sağlar bizimdir ya da daha samimi olmak gerekirse sikimde olur mu ben olayıma bakarım birader gibi bir bakış açısına sahiptim. ama gün gelip arkadaşlarının ağlayan analarına şahit olunca ayrı bir boyutta yaşamaya başlıyosun. bunu tecrübe etmeden hem kahve köşelerinde hem de meydanlarda atıp tutanlara sadece buruk bir şekilde gülümseyebiliyorum. fazla ayrıntıya giremeyeceğim için şu kadarını söyleyebilirim ki onların, bir ölümle kaç ayrı hayatın söndüğü konusunda hiçbir fikirleri yok ve saman alevi gibi parlayıp sönen bu tezcanlılık itibar zedeliyor.