dert dinlemek

bir yerde güzin abla olmaktır. boş dinlememek lazımdır ama. karşındaki insanı önemsediğin için dinlersin onun sorunlarını genelde.

susup dinlemek bir erdemdir. onun yorumlarını anlamak, üçüncü şahıs olarak olaylara bakabilmek bir farklılık yaratmak lazımdır onun gözünde. göremediği, düşünemediği şekilde gözünde, fikrinde canlandırmak lazımdır bazı güzellikleri. ama yapacağımız yorumlar bizimde kendi kapasitemizde olacağından dolayı hiçbir zaman aşırıya kaçıcı, sonunda "sen bunu demiştin bak yaptım ne oldu gördün mü?" demesini engelleyici şekilde fikir beyanında bulunulmalıdır.

tek önemsenen şey ise karşındaki insanı biraz rahatlatmaktır. onu başka düşüncelere salık verip o anki ruhani halinin farklı bir hal alması sağlanmalı. zira o kötü psikolojiden kurtulup daha sağlıklı düşünebilsin ve göremediklerini daha rahat görsün.

(bkz: dert anlatanı dinliyormuş gibi görünmek)