o sehidin ardindan

mehmet akif ersoy siiridir.

bir leyle-i kadirde düsen din icin yere,
su matemli kalbimden, o ülkücü sehide...
saldirtmadan sag iken mübarek magbedine.
uzanan el kirilir bu kutsal dine!...
yemin ettik ülküdas, yolumus yolun olsun,
imansiz alcaklardan zafer kimin haddine?
bakma gözlerimize, gözden degildir o yas,
neden aglayalim, ölmedin ki ülküdas’..
övmeyecegim seni, cünkü övgü az sana,
sen ki bayragin gibi, boyandin bir al kana.
"dügün gecesi" demis bu ölüme mevlana
bir leyle-i kadirde kavustun sen mevla’na
omuzlarda gitsede albayraktaki naas
sana öldün diyemem, ölmedinki ülküdas.
seninle din yolunda, ölmüstük biz yoldas.
sen bizi gectin ama, yetisiriz ülküdas
ne tez geldi yigidim, genc yasta sana hazan
sehide su isitti, aklasti kara kazan.
sen borcunu ödedin sira bizde ülküdas"..
simdi senin dinini bu emin eller bekler
atom atsalar bile, yaradani kim terkler?
ama ne var ki böyle ürüyecek köpekler
sen sehit oldun yigit, onlar geberecekler"..

vurulup tertemiz alnindan uzanmis yatiyor,
bir hilal ugruna yarab ne günesler batiyor.