mum sonmemeli

nefesimi tutuyorum

oturup saatlerce mumdaki alevi seyrediyorum

nefesimle ateş titriyor,kalbin heyecanı gibi

mum sönmemeli

nefesimi tutuyorum

ve yine bir anda hayallere dalıyorum

ne kadar zaman geçti bilmiyorum

ateş hala yanıyor,

mum sönmemeli.

hayal kurarken mum yanmalı,

onu görmeli,

sıcaklığını hissetmeliyim

odam mum ışığında daha güzel,

her şey daha güzel

çirkinlikleri görmüyoum mum yanarken

mum sönmemeli

elektrik yanmamalı

ve ben

çirkinlikleri görmeyeyim birazcık olsa da...

gözyaşlarım tükendi sandığım an ateşim söndü.

burçak çerezcioğlu’na ait bir şiir,28.11.’94