fedailerin kalesi alamut

wladimir bartol un hassan sabbah in, alamut kalesi ni, cennet bahceleri ni ve fedailerini anlatan tarihi romani.

’’hristiyanlarin zaman olcusu ile 1902 yilinin ilk baharinda hatiri sayilir buyuklukte bir kervan, semerkant tan ba$layarak buhara uzerinden horasan in kuzeyindeki elbruz platosuna dek uzanan, bir zamanlar muzaffer ordularin kullandigi eski yolun uzerinde agir agir ilerliyordu. karlarin erimeye ba$lamasiyla birlikte buhara dan ayrilan kervan haftalardir yollardaydi...’’

’’avni oglum, tahir in torunu!’’ demi$ti ona. ’’dogruca demavend dagi na giden yolu tut. rey e ula$inca $ahrud irmagi na giden yolu sor. irmagin kaynagi sarp bir vadide bulunmaktadir; oraya cik. buyuk bir kale goreceksin: bu yerin ismi alamut kalesidir, yani kartal yuvasi...’’

bir amaç uğruna yapılabilecek her şeyin yapılırken, yapılmaya çalışırken ne türlü bir zekaya sahip olunmasını gerektiğini gösteren eserdir.

her ne kadar bazı bölümlerde yazar kendi hayal gücünün ürünü, gerçekle çelişen bilgiler verse de, hayretler içinde bir solukta okunabilecek bir baş yapıt.