yarısında cikilan filmler

sinemada film izlemek için vakit ve para ayırmış olduğunuz halde tahammül etmenin hiç bir yolu bulunamadığından henüz bitmeden sinemayı terketmeyi zorunlu kılan filmlerdir.

hababam sınıfı merhaba

bana niye gittin ne yapıyodun orda lan allahsız gibi sorular gelecek bunu biliyorum belki de sözlük kariyerim bu entry yle son bulacak ama yazayım da kurtulayım içimde taşımaktan bıktım bu yükü ben:
(bkz: çılgın dersane)

1992 ya da 93 gibi bir film gelmişti.o filmde 2 kardeş arasında olmaması gereken şeyler oluyordu ve filmin gösterildiği her salonda aradan sonra pek kimse kalmıyordu.bir de adını hatırlasam.(bkz: unutmak)

barda

fargo dan bu ne yaaa deyip çıkan biri vardı.şimdi de insan içine çıkamamakta..

insanı arabaya atladığı gibi yatak odasına götüren filmlerdir.

(bkz: araf)

(bkz: onlar)
hayatımda bu kadar güldüğüm bir korku filmi yoktur heralde.
basit kurgulanmış,ucuz maliyet yapımı filmlerin sonu bu olsa gerek.
(bkz: yarısında kaçmak)

(bkz: the village)

(bkz: cikisinda yaran filmler)

(bkz: gece 11 45)

the omen 666
filmin ilk başlarında zaten hazır gerilmiş bir vaziyette sinemaya girilir.film için önceden bir çok hurafe dinlenilmiştir.kadının üst kat trabzanlardan bir düşürülme sahnesi vardır.o düşmeden ben çıkmış bulundum.az kalsın kafama düşecekti..
(bkz: o derece )

(bkz: mona lisa gülüşü)
julia ablamıza ayıp olmasın die kalmaya çalıştım ama..
bi de "ripley’in cinayetleri".

p.s: ikinci filmin adını doğru yazmamış olabilirim. düşünün artık ne kadar sıkıldıysam.

in the name of the king-jason statham’ın suan gösterimde olan filmi.