oyum ben

bir jorge luis borges siiri,

ben kardeşinin imgesini ya da gölgesini
(ikisi de aynı şey) sessizliğin ya da kadehinin
aynasında izleyen o boşyüce gözlemciden
daha az boşyüce olmadığını bilen biriyim.
ben, benim suskun dostlarım, salt unutuştan
başka bir öç ya da bağışlanma olmadığını
bilen kişiyim. bir tanrı bu garip
çözümü sunmuş her türlü insan kinine.
bunca gezip dolaşmama karşın, tekil çoğul,
yorucu, garip, kendimin ve başkasının
zamanının labirentini bir türlü çözemedim.
hiç kimse değilim ben. kimseye kılıç çekmedim
savaşta. yankıyım, unutuşum, hiçliğim ben.