pul pul

sağ gözü ağladı önce, durduğu yerde,
ne acıdığından, ne de kederinden;
zati ilk düşen damlada
ne insanlar, ne kendisi vardı...

koştular çırılçıplak,
mağara duvarlarına çizilmiş ceylan gözleri,
koştular, koştular sahile;
ilk düşen damlada deniz vardı...

şaşırdılar, utandılar da birbirlerinden
daldılar, daldılar derine
nefesleri, nefesleri kesilinceye dek;
işıklı bitkiler içinde
işıklı balıklar gördüler,
şaşırdılar, şaşırdılarda ...
zati ilk düşen damlada güneş vardı...
.

can yücel