iğneli

anam babama aşık olmuş,
babam da anama.
gezelim bu çarşamba demiş babam.
sür-dişli anam, öyle şık bir fistanı yok,
ablasının nişanlığını istemiş ödünç,
teyzem daha toplu, oturmamış üstüne entari,
teyelle, iğneyle ayarlamışlar üstüne anamın.
babam, kavilleri üzre, gelip topkapı dışındaki evlerine
anamı alıp, kaçbir tramvaylan aktarma,
bebeğe götürmüş o afrodit’i.
bebek sırtlarına çıkmışlar.
babam oturtmuş anamı çayıra,
denizi göstermiş,
iyi şeylerden söz etmişler,
derken öpecek olmuş anamı,
anam çoktan razı.
babam el atınca orasına burasına,
fistandaki iğneler batmaz mı eline!
ay! demiş bağırmış babam...
o gün, o çayırda, o an
düştüğüm için ben anamın imgelemine,
yaşamda da, şiirde de
böyle iğneli konuşmaklığım..
.

can yücel