şehrin üstünden geçen bulutlar

bakıp imreniyorum akınına
şehrin üstünden geçen bulutların,
belki gidiyorlar yakınına
rüyamızı kuşatan hudutların.
evler, ağaçlar, sular, ben bu an
sanki bulutlarla bir, akıyoruz;
onların hevesine uyaraktan
cenup ufuklarına bakıyoruz.
biz de hafif olsaydık bir rüzgardan,
yer alsaydık şu bulut kervanında,
güzele’e ve yeni’ye doğru koşan
bu sonrasız gidişin bir yanında;
dağlara, denizlere, ovalara
uzansaydık yağarak iplik iplik
tohumları susamış tarlalara
bahar, gölge ve yağmur götürseydik.
bakıp imreniyorum akınına
şehrin üstünden uçan bulutların.
gidiyor, gidiyorlar yakınına
rüyamızı kuşatan hudutların.

ahmet muhip diranas