yaşarken

ağaçların daha bu bahçelerde
bütün yemişleri dalda sarkıyor,
umutların mola verdiği yerde
geceler bir nehir gibi akıyor.

baksan bir uzaklık var hangi yana,
hangi eşyaya dönsen boş bir ayna;
varmak istediğim uzak limana
gemiler beni almadan kalkıyor.

gelmedi gün daha çalmadı saat,
daha uçurmuyor beni bu kanat;
sabırsızlanma, ey kapımdaki at!
güneş daha gözlerimi yakıyor.

(bkz: ahmet muhip diranas)