wings of the dove

amerikali yazar henry james’in 1902 yilinda yazdigi roman güvercinin kanatlari yönetmen ion softley tarafindan sinemaya uyarlanmış (softley’i hackers’dan hatirlayabiliriz). jane austen romanlarinin hizla sinemaya uyarlandigi bir dönemde yani 97’de çekilmis ve ayni yil birçok festivalde ödül almis.

oldukça basarili bir uyarlama olan bu film 20. yüzyilin baslarinda londra’da geçer. zengin teyzesiyle birlikte yasayan kate croy orta siniftan gazeteci merton densher’la gizli sakli bir iliski yürütmektedir. olayi farkeden teyzesi ya param ya o diyerek durumu acikca ortaya koyar. ne paradan ne de sevgiliden vazgeçebilen kate çareyi sinsice kurdugu planlarla bulmaya çalisir. sans eseri tanistigi zengin amerikali zengin genç bayan milly theale’le güzel bir arkadaslik kurar. fakat bu güzel genç bayanin bir problemi vardir, ölümcül hastaligi onu daha fazla yasatmayacaktir. milly’nin merton’a olan ilgisini farkeden akilli kate hemen herkesi mutlu edecegine inandigi bir plan yapar. merton milly’e ilgi gösterecek ve milly öldügünde parasina konacak ve merton ile kate evlenecek ve sonsuza kadar mutlu olacaklardir. milly ile venedik’e giden kate, plani geregi merton’i hemen venedik’e cagirir. tabii merton’un bu plandan haberi yoktur ancak milly’nin hasta oldugunu ögrendiginde davayi çakmistir. tabii merton’a umutsuzca asik olan milly de ölümünden az bir süre önce kate’in planini anlar. kate’in merton’la milly’i basbasa birakmak amaciya venedik’ten londra’ya dönmüstür. merton aşık olmasa bile milly’e karsi belki de dramatik duygularla baglanmistir. venedik’te birkaç günü birlikte geçirirler ve milly bu güzel günlerin sonunda ölür ve mirasini merton’a birakir. merton elinde miras mektubuyla londra’ya döner. fakat geri döndügünde artik ne kate’i ne de mirasi kabul edecek durumda degildir. bu plandan hiç hoslanmadigini kate’a ima ederek ondan ayrilir.

19. yüzyilin tutkulu asklariyla 20. yüzyilin ekonomik gücünün büyüsü arasinda sıkışan kate’in feminist toplum öncesi güçlü bir kadin portresi ile çizildigini görüyoruz. özellikle helena bonham carter’in basarili performansinin filmin genel basarisinda büyük rolü var. bildik bir hikaye gibi gözükse bile karakterlerin perdeye yansimalariyla; gözlerindeki ifade, gülüslerindeki anlamla birlikte film sizi 100 dakika boyunca baglamayi biliyor.