paradise in flames

2006 yılının ilk albümlerinden biri, “paradise in flames”, axxis’e ait. fakat bu albümün, diğer “yeni albüm”lerden önemli farkları var ki bizi ilgilendiren nokta bu, şimdi buradayız.

“paradise in flames”, axxis’in 9. stüdyo albümü ve görünüşe bakılırsa axxis uzun yıllar daha bizimle olacak. neden olmasın? her albümde müzik inşaatınıza daha fazla tuğla ekler hale gelirseniz yani, en beğendiğim axxis albümü olan “eyes of darkness”den bile daha iyi bir albüm ortaya çıkarırsanız, önünüzde hiçbir engel kalmaz, öyle değil mi?

yeni axxis albümünün kritiklerine biraz göz attım ve albümün ekseriyetle bir önceki albüm olan “time machine”e benzetildiğini gördüm. axxis’in kolay tanınacak bir soundu var, buna bir itirazım yok, sanırım bunun sebeplerinden biri vokalist bernhard weiß’in sesindeki o berrak ton. ama yine de “paradise in flames”, axxis tarihinin en hard albümü ve sırf bu sebepten ötürü bile, yeni albüm “sıra dışı” bir albüm oluyor. tabii bunu söylerken albümün istisna şarkısı “don’t leave me”yi ayırıyoruz.

axxis bu albümünde oldukça metaforik bir söz dizimi geliştirmiş ki bunu şarkı sözlerine bakarak tespit edebiliyoruz ; ‘dance with the dead’, ‘gods of rain’... bunu desteklemek için kullanılan soprano vokaller konusundaysa emin olamıyorum. albümde hissettiğim, neredeyse tek uyumsuzluk bu oldu. geçerken, koro partisyonlarının oldukça iyi işlendiğini, klasik hard rock soundu içinde ustaca eritildiğini de belirtmemiz gerekiyor.

velhasıl kelam, 15.yılına standart üstü bir albümle giren axxis’in “alevlerin içindeki cennet”ine alevleri yok sayarak adım atmak 2006 yılında yapacağınız en iyi şeylerden biri olabilir.