ha denmez efendim denir

+kızım
-ha
+ha denmez efendim denir
-efendim

$eklinde sürekli dönüp duran,ebeveyn anane babane vs ki$ilerin kafamıza vura vura öğrettikleri $eydir.genellikle birey bir i$le me$gulken veya kafası dalgınken bir anlık gaflet delalet hatta hıyanet içerisinde ağzından çıkan "ha?" sözcüğünün burnundan getirilmesidir.

bir insan evladı bu sözü ömrü boyunca sonsuz kere duyabilir.

(bkz: ibne denmez hayvan herif modacı diyeceksin)

çocukluğumu yiyip bitiren cümle. büyüdüm ya şimdi, zamanında bu cümleyle bana acı çektirenlerin boş anlarını kollayıp ’ha’ dedikleri anda geçmiştekileri bir bir ödetiyorum. nihahaha.
bunun bir de ’anne denmez, anneciğim denir’ versiyonu vardır ki o da geçmişte üzerimde denenmiştir. lan ben niye bütün akrabalarıma ciğim diyorum lan. teyzeciğim, dayıcığım, büyükbabacığım, bilmemkim ablacığım... vay başıma gelenler, allahtan annemi muaf tutmuşum.

"efendim uşak efendim..!" şeklinde horon tutan kimseye şahit olmadığımıza göre, karadeniz bölgesinde geçerli olmayan kural/ikazdır.