korkarim ki hala yalnızım

bu sozler hayati hafiften anlamaya basladigin yalnizliga doydugun anlarda sen farkina varmadan dokulur agzinda ustelik bu sozlerin sarf edildigi yerlerde pekte tenha yerler degildir iste soyle seyler olur bu ruh haliye
-lisede okul cikisi sadece sen ta sehrin obur ucuna gitmek icin her gun dolmus beklemek bunuda sirf okulum degismesin diye yapiyorsan dokulur agzindan goz yasi gibi bu bir damla laf

otuzlu yaşların ortasına gelmiş yalnız bireyin yürek burkan söylemidir.

okumak icin baska bir sehirde universiteye gittiginde ve ilk gunu kantinde pinekleyerek gecirecegini anlamaya basladigin anda doklur gene ayni laflar.

(bkz: cok yalnızım be atam)

(bkz: çok yalnızım be sözlük)

mustakbel esinle nikah masasinda otururken onun sadece ikram edilen fanta ve kurabiyelerle ilgilendigini fark ettin anda dokulur gene bu laflar.

yalniz yalniz bireyciklerden oluşan bir toplum içinde, yalniz bir birey olduğunu fark eden boynu bükük garibin, hazin öyküsünü özetleyen sözlerdir. hepimiz kalabalıklar içinde yalnızız, dört bir tarafımıza ördüğümüz duvarlardan oluşan dünyamız o kadar dar ki, içeriye başka kimse sığamıyor ve bir gün, yalnızlığın hayat tarzımiz haline geldiğini anlayıveriyoruz. ardından ağzımızdan ümitsizce dökülüveriyor o kaçınılmaz cümle: korkarim ki hala yalnizim

seyrettigin bir filmi bir hafta boyunca unutmayip hafta sonu sehre gelen eski arkadasina ballandira ballandira anlatiyosan ve sonra konusacak baska birsey bulamamiyosan dokulur gene icine bu laflar beyninden erimis bir lav gibi.

(bkz: her insan yalnızdır aslında)

(bkz: hala yalnızım lan sözlük)

inanan insanlarımızın dediği gibi ’’yalnızlık allah’a mahsustur’’.