ayaklanma çağrısi

nihat behram şiiri.

ayaklanma çağrısı

sihriydi tutkuların. şiir bitti!
solunarak süzülen tılsımı kalmadı gönlün..

şiir bitti! kurudu esin çağlayanı umudun
dindi suların tendeki çılgın uğultusu
öpüşlerden düşlerin filizleri yolundu
kimse ağlamıyor özlerken..

şiir bitti! uçukladı dudakları sevginin
bakışlar yapayalnız, yalnızlık çırılçıplak
gülüşler kuşsuz, kıvılcımsız
can bitkin, dil tutsak..

şiir bitti! bulandı yüreğin özgür sesi
teslimiyet başıboş
yiğitlik evcil
onur sessizce köreldi gözevlerinde
dişlerin arasında bilendi küfür: paslı, keskin
oyuncu arsız, seyirci bezgin
ne dövüş soylu ne seviş
çığlığı duyulmuyor sevincin..

şiir bitti! söndü içtenliğin güven ateşi
sevgilin zehrin kılabilir gizemli anıları
dostun katilin olabilir
nefret hırçın, şefkat uyuşuk, merak sinsi
acının sırdaşı ayrılıklar uluorta kurdurgan..

şiir bitti! tozlandı hançeresi sezginin
susan da ikiyüzlü konuşan da
ihanetin sinmediği giz unutuldu
yalan doruklarda çığırtkan..

şiir bitti! bozuldu ışıktan büyüsü duyguların
korkunun da ucuzları türedi coşkunun da
erdem sığlaşıp özüne yabancılaştı
dal kuru, dalga uysal
herkes her şeyin sahtesine alışkın..

şiir bitti! soldu içli sesin beslediği tomurcuk
alaycı çalgıcılar dökülüyor şarkılardan
hüzün sürgün, aşk yılışık..

şiir bitti! dindi rüzgarı tükenmez gücün
ağıtlar yetim, türküler öksüz
zalim, yaradana pervasız; mazlum, ölümüne çaresiz

şiir bitti! soğudu tazcanlı yüreğin yanardağı
ne dövüşün külhanı kaldı ne sevişmenin
suskunluk kanıksandı, kabalık azgın
ne dadal’a sadık halk ne karacaoğlan’a
sokakta sabrın tiryakisi ruhsuz bir kalabalık..

tek umut ki -yaşam bitti demeye varmıyor dilim-
o da çocukların sesleri..

isyan edin isyan edin isyan edin!