askin acisini ceken bir insanin, terk edilme sürecinde yasadigi aciya arkadaslarinin verdigi en güzel örnek. dinleye dinleye insan kendi ruhunu oksar. gerekirse zirlar. ama yine de aylar sonra haberini alinca mirildanir bu sarkiyi. önce üzülürsün "hiç bir şey olmamış gibi boşlukta kaybolup gider mi?" dersin.
kötü anilarin gelir:
"...
kalır bir sokakta, bir genel telefonda,
bir soru yanıtında, bir komşu suratında,
kalır bir pazarda, bir kahve kokusunda,
bir tavşan niyetinde, bir çorap fiyatında,
..."
hüzün kaplar seni, kizginligin artar. hakketmedim diye dövünürsün. sonrada
"hiç bir şey olmamış gibi boşlukta kaybolup gidersin"...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?