çağrışım

o an duyu organlariyla anlasilan yada dussel gerceklesen bir eylemin bir baska eylem, kisi koku yada herneyse onu hatirlatmasidir. sonsuz ve kisiye bagli olasilik vardir. bu yuzden serbest cagrisim psikoterapistlerin en fazla kullandigi yontemlerden biridir.

(bkz: çağrışımların kopması)

bir can yücel şiiri.

fener balığı aldım çarşıdan
emekli fener bekçisini götürüyorum eve
hani şu kırçıl bıyıkları
rüzgarda uçan ağarmış saçlarıyla
yanımızdan motosikletle geçen ihtiyar.
su dolu tencereyi ateşe koydum
içine iki baş soğan iki diş sarmısak
iki defne yaprağı attım
balığı da kaydırdım aralarına,
kaynar suyun kabarcıklarını seyrederken düşündüm
kim bilir ne denizler ne denizler
ne lodoslar ne poyrazlar
görmüş geçirmiştir o emekdar
tekir burnu’ndaki fenerden diye.

artık "çağrışım" şeklinde başlık açabildiğimiz için beni mutlu eden sözcüktür.beni niye mutlu ediyorsa artık..hadi beni mutlu etti,kimi ilgilendiriyorsa artık..

neyi çağrıştırdığı ile ilintili olarak bazen sinir bozucu olabiliyor. beyin damarları h değilde x şeklinde bile gelse çağrışımların da bir sınırı olmalı .

(bkz: serbest çağrışım engellenemez)

bir şeyin/kişinin/olayın size başka bir nesne/kişi ya da olayı anımsatmasıdır. geçenlerde arkadaşlarla isimler üzerine konuşuyorduk. bir arkadaşım bazı isimlerin kafasında kişi değil de tuhaf tuhaf şeyler canlandırdığını söyledi.
mesela ahmet denince aklına çürük diş, ayşe denince ise tavuğun lades kemiği geliyormuş. tavuğun lades kemiği ne arkadaşım desem de bir mantığı yok, sebebini bilmediğim şekilde böyle abuk subuk şeyler geliyor aklıma dedi.

(bkz: tuhaf çok tuhaf)